Bu makale, Mürîdiyye sûfî tarikatinin kurucusu olan Şeyh Ahmedü Bamba Mbacke’nin (ö. 1927) Kur’ân tefsirini inceleyerek, onun yorumlama metodolojilerine ve Kur’ân’a yaklaşımını tanımlayan ayırt edici özelliklere odaklanmaktadır. Ahmedü Bamba, sömürge dönemi Senegal’inde sahip olduğu mânevî otoritesi, ahlâkî reformculuğu ve sosyo-politik mirasıyla geniş ölçüde tanınmakla birlikte, tefsir alanındaki entelektüel katkıları, akademik ilgiden görece sınırlı biçimde nasibini almıştır. Bu çalışma, onun eserlerini 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyıl başı Batı Afrika İslam ilim geleneği bağlamında konumlandırarak, Bamba’nın zahirî ve işârî yaklaşımları birleştirerek fıkhî titizlik, dilsel ustalık ve tasavvufî sezgiyi harmanlayan özgün bir sentez ne şekilde ortaya koyduğunu araştırmaktadır. Yazarın kaleme aldığı metinler üzerinden yapılan çözümlemeler, onun miras aldığı tefsir geleneklerini yaratıcı biçimde yeniden yorumladığını ve Kur’ân anlayışında ruhsal dönüşümü temel bir amaç olarak öne çıkardığını göstermektedir. Makale ayrıca, Bamba’nın tefsirinin Mürîd düşüncesi ve Senegal İslamı üzerindeki kalıcı etkisini inceleyerek, onun İslamî Batı’daki Kur’ân yorum geleneğini yenilemedeki kalıcı katkısını vurgulamaktadır.