Kur’ân’ı, Allah’ın vahyini daha iyi, daha
derinden anlamak, onu hissetmek, onunla
hemhal olmak amacıyla tefsir kitapları yazılmıştır.
Bunların dirâyet (akla dayanan), rivâyet
(nakle dayanan) türleri yanında bir de işârî
olanları vardır. Bunlara tasavvufî tefsir denir.
Bir kudsi hadiste kendisine nafilelerle yaklaşan
kulunu Allah’ın sevdiği, böylece onun “...
işiten kulağı, gören gözü, tutan eli…” olduğu
belirtilir. Bu tür kimselerin kalblerine, O’nun
zikri ve fikri sırasında nice derin mânâlar
doğar ki, onları tefsir kitaplarında bulmak
mümkün olmaz. Onlar bu noktaya yine
Kur’ân’ın ışığında gelmişlerdir. İşte Hak dostlarından
bir kısmı içlerine doğan ince mânâların
bazılarını söylemiş veya yazmışlardır.